باغبانی پیرم

 

که به غیر از گلها ، از همه دلگیرم

 

کوله ام غرق غم است

 

آدم خوب کم است

 

عده ای بی خبرند

 

عده ای کور و کرند

 

و گروهی پکرند

 

دلم از اینهمه بد می گیرد

 

و چه خوب....

.

.

.

آدمی میمیرد.