مرا باور کن امشب

که در بالین چشمانت تماشا می کنم

خود تیر گیهایم تو خود رفتی به سوی شهر قصه

مرا تنها در این اندوه رها کردی

که می آیی  مرا باور کن امشب

که بیهوده در این تصویر دلبندی شور و عشق

به پای تو نشستم

گرفتار طلسم عشق پوشالی شدم  من

در این ویرانی چهره چه اندوهی به پا کردی

تمام قدرت تازه شکفتنهای من رفت

به پای جستجوهای خیالی

که روزی دست تو در دست من باشد

برای رفتن از جاده خاکی به سوی آسمان آبی عشق

ولی ساده به پای تو نشستم

چه حد گمراه در این بازی شکستم

خم شدم تا مرز هیچ

شدم گم در هوای واپسین خاطره ها

مرا باور کن امشب